तिललाई पहाड बनाई उरालधुराल गरेर काम गर्न पल्केका कर्मचारीहरू अघिल्लो र यी नयाँजनप्रतिनिधिहरूका बीच तुलना गर्दै कागजी पिरामिड मिलाउन पोख्त छन् । देउवा सरकारले गरेका कुनै काम र कारबाहीहरूले अहिले
हाम्रो देशको न्यायालय बेला–बेलामा विवादमा परिरहनुको मुख्य कारण भनेको अनावश्यक दलीय हस्तक्षेप र हस्तक्षेपबाट प्रभावित भई हुनजाने विवादित निर्णयहरू र फैसलाहरू नै हुन् । अदालतबाट हुने गरेका निर्णय र फैसलाहरूले
सामाजिक अभियन्ता हुँदै नेतृत्वमा पुग्न सफल भएका राईलाई तिनै मतदाताले आगामी दिनमा भ्रष्टाचार नियन्त्रण, सुशासनको व्यवस्था, कालोबजारी, खानेपानी, शिक्षा, स्वास्थ्यका मामिलामा कत्तिको साथ दिन्छन् त्यो उनको कर्ममा भर पर्छ ।
विगतमा चिनियाँ सामान नेपाल आउँदा चिनियाँ भाषामा लेखिएको हुन्थ्यो अनि नेपाली पक्षले भन्सार तथा क्वारेन्टाइनमा भाषा नबुझेपछि उत्पादन मिति, उपभोग गर्नुपर्ने अन्तिम मितिजस्ता विवरण अंग्रेजीमा लेखेर ल्याउनु भनेसँगै त्यसको प्रतिक्रियामा
कुनै पनि दीर्घकालीन परिवर्तनका लागि संरचना र संस्कार दुवै आवश्यक पर्छ । नीति, नियम कानुनको रूपमा केही हदसम्म संरचना त तयार गरियो तर त्यसलाई प्रयोग गर्ने संवेदनशीलताको संस्कार निर्माण गर्न
चिरञ्जीवी मास्के सायद नेपालभरका कांग्रेस सभापतिहरूमा उनी नै पहिलो पार्टी सभापति होलान् जसले मुलुकमा गणतन्त्र आवश्यक छ र, गणतन्त्र प्राप्तिको लागि नेपाली कांग्रेसको नेतृत्वमा आन्दोलन जरुरी छ भनेर सार्वजनिक घोषणा
महेन्द्रमान सिंह थिरबम मल्ल र उसका सयजनाजति पुराना सैनिक जवान नेपाल भित्रिए । उनीहरूको लक्ष्य वीरगञ्ज हान्नु थियो । उनको दलमा मेजर पूर्ण सिंह खवास, बुद्ध सिंह गुरुङ्ग, जी.बी.याकथुम्बा, श्याम
मेयरलाई ‘साब’ भन्नु स्थानीय सिंहदरबारको चाकरी प्रथालाई पहिलो मोहर लगाउनु हो । मेयर, उपमेयर जनताका सेवक हुन् । कोही ‘साब’ होइनन् । ‘साहेब’ हिन्दी शब्द हो । यसले आफूभन्दा ठूलो
जनसरोकारका विषयहरूमा उनीहरूको समेत राय लिने व्यवस्था गर्नसके सुनमाथि सुगन्ध भन्ने कुराले मूर्त रूप लिने थियो । यस अर्थमा अब उदाउने भनेको युवा नेतृत्व नै हो भन्ने कुरामा द्विविधा देखिँदैन
हामीले ज्ञान प्राप्त ग-यौँ तर आफूले आफैँलाई चिन्ने ज्ञानलाई हासिल गरेनौँ भने सबै कुरा अधुरै रहनेछन् । यदि हामीले हरेक चीजका बारेमा अनुभव गरेर अघि बढ्यौँ भने यस जीवनमा वास्तविक
आज जेठ १९ राजदरवार हत्याकाण्ड भएको पनि २१ बर्ष बितेछ । त्यो त्रासदीपूर्ण दिनको संझना मेरो मानसपटलमा अझै ताजा छ । २०५८ जेठ १९ गते बेलुका हामी काम सकेर पूर्व
निर्वाचित जनप्रतिनिधिले स्थानीय मुद्दालाई प्राथामिकतामा राखेर काम गर्नुपर्छ, जुन कुरा अघिल्ला अधिकांश जनप्रतिनिधिबाट हुन सकेन ।संवैधानिक व्यवस्थाअनुसार मुलुकमा स्थानीय तहको निर्वाचन तयारी भइरहँदा नेकपा एमालेको पक्षमा देखिएको जनलहर लोभलाग्दो थियो
वर्तमानमा अब बन्ने स्थानीय सरकारले कम्तीमा एक वर्षभित्र केही कुराहरूलाई तत्काल र यथासक्यरूपमा सम्बोधन गर्न सक्यो भने जनतामा आशा पलाएको मानिने छ । अन्ततः स्थानीय निर्वाचन सफल भई छाड्यो ।
पेशल आचार्य धराने हर्क, धनगढीका गोपी र काठमाडौंली बालेनहरूको उदयलाई नेपाली राजनीतिमा माने-नमाने पनि नेपाली केजरीवालका नवीन संस्करण नामले पुकारिँदै छ भने तिनका उपविजेता दलीय नेता यतिखेर हतास छन् ।‘पहिला
महेन्द्रमान सिंह महिनौंको गुप्त छलफल, विचार विमर्श र योजनाहरूको तर्जुमापश्चात् अन्ततः फल प्राप्ति भयो । अब नेपाल नरेश सर्वशक्तिमान राणा प्रधानमन्त्रीको मुठ्ठीबाट आजाद थियो । उनी आफ्नै देशभित्र, आफ्नै राजदरबारमा
बौद्धिक सम्पत्तिमाथि सर्जकको एकाधिकार किन आवश्यक ठानिन्छ, अहम् प्रश्न हो । यसै पनि बौद्धिक सम्पत्ति पहिल्याउन लामो समयको मेहनत, प्रयास र लगानी आवश्यक पर्दछ । बौद्धिक सम्पत्ति राज्य, समाज,सर्वसाधारण नागरिकको
परम्परागत रूपमा शनिबार बिदा दिँदा नेपालका सरकारी कार्यालयमा यस्तो हप्ते बिदा, सामाजिक बिदा र अन्य सार्वजनिक बिदाको तुलना गरी उत्पादकत्व जाँच गर्ने बेला आएको छ ।२०७८ साल सम्म आइपुग्दा साना–ठूला
सन् १९६२तिरको कुरा हो । केही साथीहरुका साथ म बनारसको एउटा संस्कृत महाविद्यालयमा पढ्थेँ । विद्यालयमा पाका गुरुहरु हुनुहुन्थ्यो ।एकदिन एकजना गुरुले एउटा घटना–कथा सुनाउनुभयो । कथा यस्तो थियो– सन्
स्थानीय तहको चुनावमा नेपाली कांग्रेसले माओवादी र समाजवादी पार्टीसँग गठबन्धन गरेको कांग्रेस कार्यकर्तालाई पटक्कै मन नपरेको यथार्थ मतदानका दिन अझ बढी सुनियो, देखियो ।काठमाडौँको एक निर्वाचन क्षेत्रमा गठबन्धनमा समावेश माओवादीलाई
मलाई आशा छ, यो अवस्थामा तपाईँ सुरक्षित हुनुहुन्छ । आनन्दमा हुनुहुन्छ । अनि, यो दिनलाई तपाईँले आफ्नो हातबाट रित्तै फुत्कन दिनुभएको छैन । कुनै न कुनै रूपमा, कुनै न कुनै