‘जय नेपाल दाइ !’ ‘लाल सलाम भाइ !’ ‘आज घरदैलो कता ? बस न, एकछिन् मेरा कुरा सुन ।’ ‘सुन्छु दाइ, ल भन्नुस् ।’ ‘सुदूर अतीतमा गाउँघरमा जन्त जानु निक्कै
गठबन्धन किन र कुन उद्देश्य पूर्तिका निम्ति गरिन्छ ? देशको उन्नति र सामाजिक वा राष्ट्रिय भलाइका लागि नै गठबन्धन गरिने हो । यसको उद्देश्य सकारात्मक हुन्छ । तर आफूले गरेका
सत्ता परिवर्तन र सरकार परिवर्तन दुई फरक कुरा हुन् । यो मुलुकका सत्ता परिवर्तनका शृङ्खलाहरू अचम्मका छन् । लिच्छविहरूलाई हराएर मल्लहरू आए । मल्लहरू गए । शाहहरू आए । शाहहरूकै
भर्खरै उदाएर जनतामाझ लोकप्रियता हासिल गरी राष्ट्रिय दल बन्न सफल रास्वपा सबै शुभेच्छुकहरुको अनिच्छा हुँदाहुँदै पनि उक्त दलको अध्यक्ष, संसदीय दलको नेता र गृहमन्त्री बनेका र बनेर केही सम्बोधन गर्न
कुनै बालकले सानोमा, गाईलाई गाई र गोरुलाई पनि गाई भन्न सक्छ । दाललाई दाल र तरकारीलाई पनि दालै भन्न सक्छ । अलि चेतनशील भएपछि बाआमालाई, ‘म कहाँबाट आएको हुँ ?’
‘बागमतीपारि स्याल करायो, म त कस्तो डरायो, घ्याम्पोभित्र लुकेको, घ्याम्पो कस्तो हल्लायो ।’ काठमाडौंमा नेवारलाई होच्यायर यस्तो भन्ने गरेकोे हामीले केटाकेटीमा सुनेका हौँ । सिपालु कर्मी, परिश्रमी कृषक, कुशल कालिगढ,
गएको हप्ता युवा प्रेमराज आचार्यको आत्महत्या प्रकरणले पूरै देशमात्र नभएर विश्व नै हल्लायो । नेपालमा यस्तो प्रकृतिको घटना यसभन्दा अघि घटेको रहेनछ । एक माना खान र एकसरो लाउन पुग्ने
इलामका प्रेमप्रसाद आचार्यको आत्मदाह फगत कायरताको प्रतीक हैन, निकम्मा राज्यलाई गतिलो तमाचा हो । संसद् भवनअगाडि प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहालको कारगेटकै सामुन्ने प्रज्ज्वलनशील पदार्थ छर्किएर आत्मदाह गरेका आचार्यले त्यसअघि सामाजिक सञ्जालमा
सयौं मानिसले श्रद्धाञ्जलि व्यक्त गरे उनको निधनमा, शोकमा डुबेका परिवारजनप्रति पनि समवेदना प्रकट गरे एक सच्चा देशभक्त व्यवसायीका नाममा । अझ कतिले त उनलाई वास्तवमा जिउँदो शहीद रहेछौ तिमी भनेर
हामी साताव्यापी शहीद सप्ताह मनाउँदै छौँ तर शहीदका सपनालाई लत्याउँदै छौँ । हाँसेर तिनले जीवन उत्सर्ग गरे तर हामी भने रोएर जिइरहेका छौँ, कतै स्वर्गका शहीदले देशको अवस्था थाहा पाए
बिरालो कति किसिमका हुन्छन् र कति किसिमका बनाइन्छन् ? कि त बिरालो विशेषज्ञलाई थाहा होला, कि त बिरालोको अनुसन्धानमा लागेका अनुसन्धानकर्ताहरुलाई थाहा होला । प्रायः नेपाली जनजनले बिरालोको बारेमा बुझेको
सबै मानिसले यो संसारमा गह्रुँगो भारी बोकेका छन् । मानिसमा बढी बोझ परेपछि अर्थात् ऊ बोझिलो हुन थालेपछि दुःखी हुन्छ । जब यति धेरै भारलाई यो काँधमा, यो गर्दनमा बोकेर
देश समृद्ध हुन धेरै कुरा चाहिन्छ, त्यसमध्ये प्रमुख एक कुरा हो सुशासन । तर हाम्रो देशमा सुशासन छायामा परेको छ । सुशासनमाथि आसन, भाषण, राशन र शासन हाबी भएको छ
हाम्रो मुलुकमा कुरा अनि दोषारोपण धेरै हुन्छ तर काम थोरै हुन्छ । यसका धेरै कारणहरु छन् । जस्तै– शिक्षाको कमी, बाबुआमाबाट राम्रो संस्कारमा कमी, सानो सोच अनि मनको विचलन ।
हिजोआज देशका कतिपय स्थानीय तहका कार्यपालिकाका केही सदस्यहरुले बैठक बहिष्कार गरेको र अर्काे पक्षले ‘गणपूरक’ सङ्ख्याको हवाला दिँदै बलजफत बैठक बसेर आफ्नो एजेन्डा अनुमोदन गराएको भन्ने खबरहरु सार्वजनिक भैरहेका छन्
हरेक वर्ष पौषशुक्ल पूर्णिमाका दिनदेखि माघशुक्ल पूर्णिमासम्म एक महिना साँखुको नारी नदीमा आदिशक्ति श्रीस्वस्थानी माताको व्रत बस्ने र कथा भन्ने परम्परा रही आएको छ । त्यहाँ माधव नारायण देवताको पूजा
विश्वका अन्य देश र नेपालको प्रेस स्वतन्त्रताका साथै मिडियाको अवस्थालाई एउटै आँखामा हेर्न सकिँदैन । राजनीतिक तथा सामाजिक परिवर्तन अनुसार नेपाली प्रेसको अवस्थालाई हेरिनुपर्छ । विकासका दृष्टिकोणले मिडियाको अवस्था लोभलाग्दो
यातायातका विभिन्न साधनहरुमध्ये नेपालमा भौगोलिक विकटता, मौसमी प्रतिकूलता, मानवीय, यान्त्रिक गडबडीको कारणले सडक, हवाई र केही मात्रामा भए पनि जल यातायाततर्पm पनि दुर्घटनाका खबरहरु आई नै रहने यथार्थ हो ।
धेरैले धेरै थरी गुनासो गरे । सामाजिक सञ्जालमा समेत लेखे । जनता जागेका बेला अहिले कसैले कसैलाई रोक्न, छेक्न र लगाम लगाउन चाहेर पनि सक्दैनन् । त्यसैले त गएको पुस
कोभिड–१९ सन् १९१८ को इन्फ्लुएन्जा महामारीपछिको विश्वव्यापी रूपमा सबैभन्दा गम्भीर महामारीको रुपमा रह्यो । एक शताब्दीमा एकपटक देखा पर्दै आएको विश्वव्यापी महामारीलाई प्रभावकारी नियन्त्रण गर्न चुनौती थपियो । अन्तर्राष्ट्रिय समुदायले