जग्गाको भाडा तिर्न नीलकण्ठ नगरपालिकालाई अदालतको आदेश 

प्रयोगमा ल्याउन नसकेको तरकारी बजार विवाद

0
Shares

धादिङ।

सम्झौता बमोजिमको जग्गाको भाडा माग गर्दै जिल्ला अदालत धादिङमा जग्गा धनी राजकुमार श्रेष्ठले दायर गरेको मुद्दामा जग्गा भाडा उपलब्ध गराउन नीलकण्ठ नगरपालिकालाई आदेश दिएको छ ।

नीलकण्ठ नगरपालिका वडा नम्बर ३ बिचबजार चोक नजिक रहेको राजकुमार श्रेष्ठको जग्गामा नगरपालिकाले भाडामा लिएर तरकारी संकलन तथा बिक्री केन्द्र बनाउने भनेर २०७६ साउन १ गतेदेखि मासिक ८५ हजार जग्गाधनीलाई उपलब्ध गराउने गरी सम्झौता गरेको थियो ।

नगरपालिकाले जग्गा लिएपछि सो जग्गामा टहरो हालेर अस्थायी संरचना  बनाएर राखेको छ। साना दुई ओटा  टहरोमा १० ओटा  सटर निकालिएको छ ।
नीलकण्ठ नगरपालिकाको २२ लाख ५० हजार रुपैयाँ र थाइल्यान्ड सरकार/ युएनडिपीको अनुदान २० लाख ८० हजार २३ रुपैयाँको लागत साझेदारीमा टहरो निर्माण भएको थियो ।

नगरपालिकाले लामो समय भइसक्दा पनि जग्गाको भाडा नदिएपछि ०७९ माघ ४ गते जिल्ला अदालतमा “लिजमा लिएको जग्गाको भाडा रकम दिलाइ पाउँ”  भनी मुद्दा दर्ता गरेका थिए ।

जिल्ला अदालतका न्यायाधीश गीता श्रेष्ठको इजलासले २०८० असार  २४ गते मागदावी पुग्ने फैसला गर्नुभएको र  फैसलाकाे पुर्णपाठ नआएको  जिल्ला अदालतका तहसिलदार एवं सूचना अधिकारी ध्रुबप्रसाद सुवेदीले नेपाल समाचारपत्र दैनिकलाई जानकारी दिए ।

धादिङका पुराना  यातायात व्यवसायि राजकुमार श्रेष्ठले दिएको जग्गामा नगरपालिकाले उपलब्ध गराउने भाडा २०७६ साउन १ देखि २०८० पुस मसान्तसम्मको उपलब्ध नगराएपछि अदालत पुगेका थिए  ।

कर समेत मासिक ८५ हजारका दरले ४२ महिनाको ३५लाख ७० हजार  हुन्छ । नगरपालिकाले २०७५ चैत २४ र २०७७ साउन १२ गतेकाे सम्झाैता पत्रमा उल्लेख  सर्त बमोजिम कर कट्टा गरी  श्रेष्ठले नीलकण्ठ नगरपालिकाबाट भाडा  रकम भराई पाउने गरी  फैसला भएकाे छ ।
नगरपालिकाले आफूले  लिजमा लिएर पनि तरकारी बजार सञ्चालन गर्न सकेको छैन । ५ वर्ष देखि प्रयोगविहीन टहराकाे भाडा भुक्तानी गर्नु पर्ने बाध्यता आएको  छ ।

राजनीतिक रुपमा तत्कालीन अवस्थामा मेयरकाे टिकटका प्रतिस्पर्धी श्रेष्ठ हाल विदेश पलायन भएका छन्  ।
कि तरकारी बजार सञ्चालन गर्नु पर्थ्यो । आवश्यक  नभए तरकारी बजार सञ्चालन गर्ने भनेर लिनु नहुने  तर्क नीलकण्ठ नगरपालिका वडा नम्बर ३ का वडाध्यक्ष राजकुमार श्रेष्ठ डाडाघरेले गरेका छन्  ।
आवश्यक  भए चलनउनु पर्छ नभए राज्यकाे ठूलो  रकम खर्च गर्ने बेलामा साेच्नु पर्थ्यो।”